سیاره ها چگونه هستند 🤔
منظومهٔ خورشیدی از انفجار یک اَبَرنواختر و فروریزش یک اَبرِ ملکولی چرخان پدید آمد و هویت آن در دوران رنسانس (نوزایش) و با مشاهدات افرادی از جمله گالیلئو گالیله دوباره مطرح و شواهد انکارناپذیر آن بر پایهٔ محاسبات او ارائه‌شد. این منظومه در بازوی شکارچی، کهکشان راه شیری واقع‌شده و ۲۶٬۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله، و در کنارهٔ کهکشان قرار دارد. خورشید بیش از ۹۹٫۸ درصد جرم منظومهٔ خورشیدی را تشکیل می‌دهد و سرچشمهٔ انرژی بسیار از جمله گرما و نور است. این ستاره یک ستارهٔ نوع جی رشتهٔ اصلی و عضوی از تودهٔ ستارگان نخستین است. مانایی منظومهٔ خورشیدی به مانایی خورشید وابسته است.[۷] منظومهٔ خورشیدی دارای هشت سیاره (عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) و پنج سیاره کوتوله تاکنون شناخته‌شده (سرس، پلوتون، هائومیا، ماکی‌ماکی و اریس) است. چهار سیارهٔ نخست، سیاره‌های درونی یا زمین‌سان هستند و بیشتر از سنگ ساخته شده‌اند و از چهار سیارهٔ دیگر یا سیاره‌های بیرونی، مشتری و زحل غول‌های گازی هستند و بیشتر از گازهای هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌اند و اورانوس و نپتون غول‌های یخی هستند. افزون‌بر این اجرام، منظومهٔ خورشیدی دربرگیرندهٔ اجرام دیگری از جمله ماه‌ها، سیارک‌ها، شهاب‌وارها، شهاب‌ها، شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارهاست. منظومهٔ خورشیدی هم‌چنین دارای مناطق خاصی از جمله کمربند سیارک‌ها، کمربند کویپر و دیسک پراکنده (منظومهٔ خورشیدی) است. ماده‌ای رقیق و نافشرده (با چگالی بسیار کم) به‌نام محیط میان‌سیاره‌ای در فاصلهٔ میان سیارات و اجسام دیگر وجود دارد. اجزای سازندهٔ محیط میان‌سیاره‌ای را هیدروژن خنثی و غیر یونیزه‌شده، گاز پلاسما، پرتوهای کیهانی و ذرات گرد و غبار تشکیل می‌دهند. در واقع این پنداشت که فضا یک خلأ کامل است، نادرست است و مواد محیط میان‌سیاره‌ای در فضا وجود دارد. سدنا ۹۰۳۷۷ دورترین جسم کشف‌شده در منظومهٔ خورشیدی است که اوج آن ۱٬۰۰۰ واحد نجومی است و تناوب مداری آن ۱۰٬۵۰۰ سال به طول می‌انجامد. ابری کروی‌شکل و بزرگ به نام ابر اورت منظومهٔ خورشیدی را دربرگرفته که دامنهٔ آن از ۲٬۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید آغاز می‌شود و به گستردگی ۵۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید ادامه می‌یابد. گسترش مرزهای منظومهٔ خورشیدی تا جایی‌است که دیگر تحت تأثیر خورشید (نفوذ نور خورشید، گرانش خورشیدی، میدان مغناطیسی خورشید و بادهای خورشیدی) نیست. هلیوپاز مرز میان محیط میان‌سیاره‌ای و فضای میان‌ستاره‌ای است. هلیوپاز به عنوان مرز بیرونی منظومهٔ خورشیدی در نظر گرفته شده و برآورد می‌شود که میان ۱۱۰ تا ۱۷۰ واحد نجومی از خورشید دورتر است.
ستاره‌ها ۱ (خورشید) سیاره‌های شناخته‌شده ۸ (عطاردزهرهزمینمریخ مشتریزحلاورانوسنپتون) سیاره‌های کوتولهٔ شناخته‌شده احتمالاً چند صدتا؛[۱] تا کنون پنج‌تا توسط اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی کشف شده‌است. (سرسپلوتونهائومیاماکی‌ماکیاریس) قمرهای شناخته‌شده ۵۲۵ (۱۸۵ سیاره‌ای[۲]۳۴۷ ریزسیاره‌ای[۳]) ریزسیاره‌های شناخته‌شده ۷۷۸٬۸۹۷ (تا ۲۱ ژوئن ۲۰۱۸)[۴] دنباله‌دارهای شناخته‌شده ۴٬۰۱۷ (تا ۲۱ ژوئن ۲۰۱۸)[۴] قمرهای مدور شناسایی‌شده ۱۹ مدار مرکز کهکشانی گرایش نامتغیر-به-سطح کهکشانی ۶۰٫۱۹° (دائرةالبروج) فاصله تا مرکز کهکشانی ۲۷٬۰۰۰ ± ۱٬۰۰۰ سال نوری سرعت مداری ۲۲۰ کیلومتر/ثانیه تناوب مداری ۲۲۵–۲۵۰ میر (یکا) اطلاعات ستاره‌ای نوع ستاره ستاره نوع جی رشته اصلی خط یخ ≈۵ واحد نجومی[۵] فاصله تا هورسپهر ≈۱۲۰ واحد نجومی شعاع میدان جاذبه ≈۱–۳ سال نوری
۳ سال پیش
ستاره شجاع ۳ سال پیش
برای درج دیدگاه باید ابتدا به عنوان کاربر به سایت وارد شده باشید.