طبیعت

 دریای عمان با شكل مثلثی بین كشورهای ایران، عمان و پاكستان قرار دارد. حداكثر طول آن از شمال غرب تا جنوب شرق ٩٥٠ كیلومتر و حداكثر پهنای آن از شمال شرق به جنوب غرب حدود ٣٤٠ كیلومتر است. این حوضه كوچك اقیانوسی، باقیمانده یك اقیانوس وسیع قدیمی به نام نئوتتیس است كه به علت برخورد ورقه عربی به اورازیا كوچك شده است. این برخورد، یك گوه برافزایشی در مكران (شمال دریای عمان) را آفریده است و مهاجرت، چرخش و برخورد ریزقاره‌های بین ورقه‌های عربی و اورازیا را باعث شده است ( Uchapi et al., 2002). این گوه بر افزایشی از نزدیكی كراچی، در پاكستان شروع و تا تنگه هرمز امتداد می‌یابد. دریای ژرف عمان، از راه تنگه هرمز به خلیج فارس كه یك دریای اپی‌كانتیننتال كم ژرفا است، متصل می‌شود. حوضه دریای عمان، در بخش جنوب‌شرقی به پشته مورِی با طول ٤٢٠ كیلومتر و پهنای ٢٠ تا٥٠ كیلومتر و روند شمال شرقی منتهی می‌شود. در شرق پشته موری، مخروط ایندوس وجود دارد كه در اثر انباشت رسوبات رود ایندوس ایجاد شده است. در مركز حوضه، یك خیز قاره‌ای باریك و یك پهنه ژرف وسیع وجود دارد. پهنه ژرف دریای عمان بیش از 3400 متر ژرفا دارد. این پهنه در واقع بخشی از ورقه عربی است كه از شمال به گوه برافزایشی مكران و از جنوب به پشته مورِی محدود می‌شود. پهنه ژرف خلیج عمان، به علت همگرایی پشته موری و گوه برافزایشی مكران در شرق باریك می‌شود (Uchapi et al., 2002).