فضانوردی:((ناسا))،((NASA))قسمت((۲))

به نام خدا! سلام.

به نام خدا

جنگ عامل پیشرفت صنعت هوایی

در سال ۱۹۱۵، سال‌ها پیش از تاسیس سازمان فضایی آمریکا (ناسا) کمیته‌ای برای رایزنی‌های هوانوردی در آمریکا تاسیس شد. این کمیته که به اختصار (NACA) خوانده می‌شد، برای هماهنگی تحقیقات هوانوردی تاسیس شده بود و در دوران جنگ جهانی مامورشد تا هواپیماهای جنگی ارتش را تقویت کند. ساخت موتور هواپیما، ساخت قطعات آیرودینامیک، آزمایشات هواپیمایی و تحقیقات برای بهینه‌سازی سوخت هواپیما از جمله فعالیت‌های ناکا بود.

در اواخر ۱۹۴۰ اروپا و در راس آن آلمان، هواپیماهای سریع و بلندپروازی ساخته بود. ناکا برای مقابله با این هواپیماهای قدرتمند، تصمیم گرفت تا هواپیماهایی با بالاترین سرعت تولید کند. روند ساخته شدن لابراتوار انرژی ناکا در سال‌های ابتدای دهه ۱۹۴۰ و برای کمک به ارتش در جنگ جهانی دوم، شتاب بسیار گرفت. تاسیس آزمایشگاه تحقیقاتی سوخت هواپیما اولین قدم در دستیابی به این هدف بود. انتخاب محل تاسیس این آزمایشگاه چالش بزرگی بود؛ این مرکز باید در جایی تاسیس می‌شد که ضمن قابل دسترس بودن برای مهم‌ترین فرودگاه‌ها و کارخانه‌های هواپیما، خود نیز به امکانات زیرساختی ویژه مانند نیروگاه‌های تولید برق به راحتی دسترسی داشته باشد. سرانجام پس از بررسی سایت‌های مختلف، منطقه کلیولند برای کلنگ زنی انتخاب شد. سیاست مداران محلی و کمیته رایزنی ملی در موضوعات هوانوردی (ناکا) مقرر کردند تا در ۲۳ ژانویه ۱۹۴۱ کلنگ زنی آزمایشگاه تحقیقاتی سوخت هواپیما (AERL) آغاز شود. جمعی از مدیران ناکا، ژنرال‌های ارتش و سیاستمداران آمریکایی در مراسم کلنگ زنی این آزمایشگاه حاضر بودند.
ناکا دستاوردهای بسیار زیادی در زمینه هوایی به دست آورده بود. از جمله این موفقیت‌ها ساخت هواپیماهایی بود که توانست به مرز فضا نزدیک شوند. اما در دهه ۶۰ که شوروی ماهواره فضایی به خارج از جو زمین فرستاد آمریکا نیاز داشت که روی پروژه‌های فضایی تمرکز کند. به همین دلیل سازمان فضایی ناسا تاسیس شد و با ادغام مهندسان ناکا با تیم ناسا، این کمیته به طور کامل منحل شد.

پروژه مرکوری

مرکوری نخستین برنامه آمریکا برای پرواز فضایی انسان بود که از سال ۱۹۵۸ آغاز شد و تا سال ۱۹۶۳ ادامه پیدا کرد. هدف پروژه مرکوری فرستادن اولین انسان به مدار زمین و بازگرداندن سالم او به زمین بود. برای انجام این پروژه مجموعه موشک‌های اطلس ساخته و تست شدند. چند مور از موشک‌های اطلس تنها چند لحظه پس از پرتاب در آسمان منفجر شدند. مهندسان ناسا پیش از ارسال انسان به مدار باید مطمئن می‌شدند که موشک‌ها به خوبی وظیفه خود را انجام می‌دهند. پس از انجام چند پرتاب بی‌سرنشین بدون خطر، موشک‌ها آماده ارسال محموله به مدار زمین بودند. برای این کار کلاهک هسته‌ای موشک‌ها برداشته شد و به جای آن یک کپسول برای قرار گیری فضانورد درون آن به موشک اضافه شد. همه چیز برای فرستادن اولین انسان به فضا آماده بود اما مهندسان ناسا پیش از انجام اولین پرواز سرنشیندار نیاز به یک آزمایش دیگر داشتند.
پزشکان معتقد بودند حتی اگر موشک کار خود را به درستی انجام دهد و منفجر نشود باز هم شرایط بی‌وزنی خارج از جو برای فضانوردان بسیار خطرناک خواهد بود. مهندسان ناسا تصمیم گرفتند ابتدا یک شامپانزه را به خارج از جو بفرستند و تاثیر شرایط بی‌وزنی را بر سلامت او بسنجند. این آزمایش هم به خوبی انجام شد و شانپانزه صحیح و سالم به زمین بازگشت. اما همین تاخیر در فرستادن انسان به فضا باعث پیشی گرفتن رقیب شد. شوروی در ۱۲ آوریل ۱۹۶۱ و پیش از این که ناسا اولین فضانورد امریکایی را به فضا ارسال کند، موفق شد «یوری گاگارین» را در مدار زمین قرار دهد و در رقابت رسیدن به مرزهای فضا امریکا را شکست دهد. هرچند کمتر از یک ماه پس از سفر تاریخی گاگارین ناسا هم اولین فضانورد خود را به خارج از جو زمین فرستاد، اما بازنده این رقابت فضایی محسوب می‌شد.
پایونیر

در قالب پروژه پایونیر ناسا مجموعه‌ای از مأموریت‌های فضایی بدون سرنشین را برای اکتشافات بین سیاره‌ای اجرا کرد. هدف اولیه پروژه‌های پایونیر بررسی سیارات داخلی بود. اما پایونیر ۱۰ و ۱۱ که مهم‌ترین ماموریت‌های این پروژه بودند به سمت سیارات خارجی منظومه شمسی پرتاب شدند و با گذشتن از کنار مشتری و زحل اولین تصاویر نزدیک از این سیارات را به زمین مخابره کردند. این فضاپیماها در ادامه سفر خود از مرزهای منظومه شمسی خارج شدند و در پهنای فضا به سفر خود ادامه دادند. مهندسان ناسا درون این فضاپیماها یک لوح طلایی قرار داده بودند که روی آن تصویری از یک زن و یک مرد و مشخصاتی از سازندگان این فضاپیما هک شده بود تا اگر زمانی موجودات فرازمینی توانستند آن را پیدا کنند بتوانند اطلاعات مفیدی از زمینیان به دست آورند.