زندگی امام رضا ( ع )
پدر بزرگوار ايشان ، " حضرت امام موسی بن جعفر الکاظم (ع) ؛ پيشواي هفتم شيعيان " است كه در سال 183 هجری قمری ، به دست هارون عباسی به شهادت رسيدند و مادر گرامي شان نیز " نجمه " نام دارد.
حضرت ثامن الحجج (ع) در 11 ذی القعده الحرام سال 148 هجری قمری در مدينه منوره ديده به جهان گشودند.
نام مبارک امام رضا (ع) ؛ " علی " ، كنيه آن حضرت ؛ " ابوالحسن " و مشهورترين لقب ايشان ؛ " رضا " به معنای " خوشنودی " می باشد. حضرت امام محمدتقی (ع) ؛ فرزند بزرگوار ايشان و امام نهم شیعیان ، در بیان سبب ناميده شدن آن حضرت به اين لقب ( رضا ) می فرمايند : " خداوند او را « رضا » لقب نهاد ، زيرا خداوند در آسمان ، و رسول خدا (ص) و ائمه اطهار (ع) در زمين ، از او خوشنود بوده اند و ايشان را براي امامت ، پسنديده اند.
حيات مبارک حضرت امام رضا (ع) ، با خلافت خلفای عباسی مقارن بود که رنج و سختی های بسياری را بر آن حضرت (ع) روا داشتند. مدتي از حیات طیبه امام رضا (ع) ، با دوران خلافت هارون الرشيد مقارن بود که مصيبت دردناک شهادت پدر بزرگوارشان ؛ امام موسی بن جعفر (ع) و ديگر مصيبت های اسفبار برای علويان ( سادات و نوادگان اميرالمؤمنين (ع) ) واقع گردید.
حضرت امام علی بن موسی الرضا در سن 35 سالگی و پس از شهادت پدر ارجمندشان ؛ حضرت امام موسی کاظم (ع) در سال 183 هجری قمری ، عهده دار مسئوليت امامت و رهبري شيعيان گرديدند.مدت امامت حضرت امام رضا (ع) ، حدود 20 سال و مقارن با خلافت و زمامدارای 3 تن از خلفای عباسی ( 10 سال اول ؛ همزمان با هارون الرشید ، 5 سال بعد از آن ؛ مقارن با خلافت امين و 5 سال آخر مصادف با خلافت مأمون ) بود.
كوشش های فراوانی از سوی دشمنان و بدخواهان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در تحريک هارون ، برای به شهادت رساندن امام رضا (ع) انجام می شد تا آنجا که در نهايت ، هارون تصميم بر قتل امام (ع) گرفت ، اما فرصت عملی کردن نقشه شوم و پلید خود را پیدا نکرد.
بعد از وفات هارون الرشید و خلافت فرزندش ؛ امين ، ضعف و تزلزل حکومت ( به دلیل مرگ هارون ) و غرق بودن امين در فساد و تباهی ، او ( امین ) و دستگاه حكومت را از توجه به سوی امام رضا (ع) و پيگيری امورات ايشان باز نگه داشت. بنابراین ، می توان اين دوره از زندگی امام رضا (ع) را دوران آرامش نسبی حیات آن حضرت (ع) ناميد.
اما سرانجام مأمون عباسی ، با شكست و قتل برادرش ؛ امین ( در سال 193 هجری ) به خلافت رسید و با سركوب شورشيان ، فرمان خود را در اطراف و اکناف مملكت اسلامی جاری کرد. مأمون ، در مرو اقامت گزيد و حكومت ايالت عراق را به يكي از عمال خويش واگذار نمود.. مامون با مشورت وزير خود ( فضل بن سهل ) تصميم گرفت تا دست به خدعه ای بزند و خلافت را به امام رضا (ع) پيشنهاد دهد و خود ، به نفع آن حضرت (ع) ، از خلافت کناره گیری نماید. مأمون چنین پیش بینی می كرد که پذيرفتن یا نپذیرفتن امام (ره) ـ در هر صورت ـ برای مأمون و خلافت عباسيان، پيروزی خواهد بود.
امام رضا (ع) ، بدون آن که خانواده خویش را به همراه ببرد، با فرستادگان مأمون ، مدينه را ترک و عازم ایران ( مرو و خراسان ) گشت.مسير اصلی در آن زمان ، راه كوفه ، جبل ، كرمانشاه و قم بوده كه نقاط شيعه نشين و مراكز قدرت شيعيان بودند ، لذا امام (ع) را از مسير بصره ، اهواز ، بهبهان ، فارس ( شیراز )، ابرقوه، فراشاه، یزد، خوانق رباط پشت بادام، قدمگاه، نیشابور، طوس، سرخس به سوی مرو ( خراسان ) حركت دادند ( امروزه در بسیاری از این شهرها، آثاری وجود دارد که شیعیان و دوستداران اهل بیت (ع) ، آنها را به یادگار از محل اقامت موقت امام در شهر خود، ساخته اند. ) ، ضمن اینکه مأموران او نيز پيوسته حضرت (ع) را زير نظر داشته و اعمال ایشان را به مأمون گزارش مي دادند.
بعد از حضرت امام رضا (ع) وارد مرو شدند ، مأمون از ايشان ، استقبال شايانی كرد و در مجلسي كه همه اركان دولت حضور داشتند ، حضرت را به ولایتعهدی منصوب نمودند.خصوصيات اخلاقي و زهد و تقوای حضرت امام رضا (ع) ، حتي دشمنان خويش را نيز شيفته و مجذوب خود كرده بود. با مردم در نهايت ادب تواضع و مهرباني رفتار مي كرد و هيچ گاه خود را از مردم جدا نمی نمود. در حضور ديگري پايش را دراز نمی فرمود. خنده او قهقه نبود ، بلكه تبسم می فرمود. چون سفره غذا به ميان مي آمد ، همه افراد خانه ، حتی دربان و مهتر را نيز بر سر سفره خويش می نشاند و آنان ، همراه با امام (ع) غذا مي خوردند. شبها كم مي خوابيد و بسياری از شبها را به عبادت مي گذراند. بسيار روزه مي گرفت و روزه سه روز در ماه را ترک نمي كرد. كار خير و انفاق پنهان بسيار داشت. بيشتر در شبهای تاريک ، مخفيانه به فقرا كمك مي كرد. "
سرانجام ؛ مأمون عباسی ، حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) را در سن 55 سالگی بوسیله انگور یا انار مسموم و زهرآلودی به شهادت رساند.
به قدرت و اراده الهی ، حضرت امام جواد (ع) ؛ فرزند عزیز و امام بعد از آن حضرت (ع) ، به دور از چشم دشمنان ، از مدینه به خراسان آمده ، بدن مطهر پدر بزرگوارشان ، حضرت امام رضا (ع) را غسل داده ، کفن کرده و بر آن نماز گذاردند و پيکر پاک آن حضرت (ع) با مشايعت بسياري از شيعيان و دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در باغ حميد بن قحطبه در سناباد ( كه بعدها به مشهد الرضا ؛ محل شهادت امام رضا (ع) و مشهد مقدس کنونی نام گرفت. ) دفن گرديد.
نیتا صفری حسین آباد ۴ سال پیش
الهه درخشان ۴ سال پیش
نازنین اسلامی فرد ۴ سال پیش
الهه درخشان ۴ سال پیش
پایدار باشی دخترم
وجیهه خداوردیان ۴ سال پیش
برای درج دیدگاه باید ابتدا به عنوان کاربر به سایت وارد شده باشید.